لندرور

طراحی نخستین خودروی لندرور به سال 1947بازمیگردد، که موریس فردیناند ویلکس؛ رییس هیئت مدیره وقت گروه روور و طراح ارشد خودروهای شرکت روور، در زمان تعطیلات تابستان، در مزرعه شخصیاش در نیوبارو، ولز، با استفاده از شاسی و اکسل خودروی ویلیس امبی، که متعلق به شرکت آمریکایی جیپ بود، شروع به ساخت نخستین مدل از خودروهای لندرور نمود. این مدل، بعدها لندرور سری 1 نام گرفت. تولد برند لندرور، بهعنوان یک شرکت و نشان تجاری مستقل، به زمانی بازمیگردد، که جنگ جهانی دوم، با تمام تلفات و ویرانیهایش، بتازگی پایان گرفته بود و کارخانهٔ شرکت روور در سالی هیل، انگلستان نیز، مانند بسیاری از کارخانههای خودروسازی و صنعتی دیگر، در حال تجدید ساختار بود و میبایست سیاست جدیدی را برای تولیدات خود اعمال میکرد. این کارخانه در زمان جنگ، به تولید اتومبیل با برند موریس مشغول بود و در کنار آن نیز، برخی از لوازم و ماشینآلات مورد نیاز شرایط جنگ را، تولید مینمود. با پایان گرفتن جنگ، مدیریت کارخانه تصمیم به تولید وسیلهٔ نقلیهای گرفت، که بتوان با صادر کردن آن، قسمتی از نیاز وارداتی خود، نظیر مواد اولیه را، تأمین کند و همچنین خودرو تولید شده برای فعالیتهای عمرانی پس از جنگ نیز، مفید واقع گردد. در سال 1947موریس ویلکس، طرح تولید انبوه یک اتومبیل چندمنظوره دو دیفرانسیل، که توان جایگزین شدن اتومبیلهای دو دیفرانسیل آمریکایی و بریتانیایی، نظیر جیپ، فورد و ویلیز را که در آن زمان اولین و تنها خودروهای دو دیفرانسیل بودند، را با مدیران وقت گروه روور مطرح نمود. بعد از گذشت پنج ماه، اولین نمونهٔ این تولید جدید، که لندرور نام داشت، آماده شد. زمان در تولید این خودرو بسیار حائز اهمیت بود، زیرا میبایست برای بقای کارخانه، هر چه زودتر به بازار جهانی راه پیدا میکرد و سرانجام در 30 آوریل 1948 برای اولین بار در نمایشگاه جهانی خودرو در آمستردام، از نخستین مدل لندرور، رونمایی شد. این خودرو به زودی نظرها را متوجه خود نمود، زیرا دارای ویژگیهای خاصی بود، خودرویی چندمنظوره که جزئیات زیادی در طراحی آن رعایت شده بود. جنس بدنه آن از آلومینیوم بود و این مسأله باعث جلوگیری از زنگزدگی و پوسیدگی در اثر رطوبت میشد، دارای موتوری چهار سیلندر بود، که توسط گیربکسی چهار سرعته، نیرو را به چهار چرخ منتقل میکرد و در کنار آن، از گیربکس کمک نیز سود میجست، بنابراین دارای چهار دنده سبک و چهار دنده سنگین بود. فیلتر هوای روغنی که برای آن در نظر گرفته شده بود، از ورود کوچکترین ذرات غبار، به درون موتور جلوگیری میکرد و بهکار رفتن سیستم آب تحت فشار درون سیستم خنککننده موتور، پدیدهای نو در آن زمان به حساب میآمد. سیستم ترمزدستی بر روی گاردان عمل میکرد، بنابراین در شیبهای تند با اطمینان کامل اتومبیل را در سر جایش میخکوب میکرد. از دیگر ویژگیهای این خودرو تعبیه قسمتی مخصوص روی گیربکس بود، که توسط آن میشد، نیروی موتور را برای بهکار اندازی دستگاههای مختلفی نظیر پمپهای آب، ژنراتورهای مختلف، وینچ گاردانی (مکانیکی) و بسیاری نیازهای دیگر استفاده نمود. تمام این پارامترها به اضافه دسترسی آسان به قسمتهای مختلف خودرو جهت تعمیرات و نگهداری آسان آن، این خودرو را متمایز کرده بود و همین تمایز باعث شد تا ایدههای مختلفی بر روی این خودرو شکل گیرد. از اتومبیل آتشنشانی تا وسیلهای برای سمپاشی زمینهای کشاورزی و حتی تبدیل آن به یک نوع هاورکرفت و یا لوکوموتیوی کوچک برای کارهای سبک بر روی ریل راهآهن. با توجه به این مطالب میتوان دریافت که لندرور اتومبیلی بود که از ابتدا با هدف چندمنظوره بودن ساختهشده بود. در زمانی که برادران ویلکس در کارخانهٔ خود سرگرم توسعه و ایجاد تغییرات جدید بر روی این خودرو بودند، افراد ماجراجوی بسیاری با استفاده از این خودرو به مناطق ناشناخته سفر میکردند. لازم بهذکر است که در بسیاری از مناطق دورافتاده، اولین خودرویی که مردم با آن آشنا شدند، لندرور بود.;

بیشتر بخوانید

کمتر